Magisch miraculeus manifesteer circus

Click here for the English version

Het voelt vaak beklemmend. Soms verstikkend.

Een fantastisch dilemma, tussen dagdromen en nachtmerries.

Als alleenstaande moeder, om te roeien met de riemen, kracht,  geduld, liefde die ik nog over heb.

Meer dan genoeg en eigenlijk ook oneindig.

Ik heb van mezelf de philosopher´s stone gemaakt.

Van alle marken thuis, misschien wel een beetje egocentrisch, maar het is weer eerlijk en waar.

Waarom zou een gezond stukje ego hier niet aan mogen ontbreken, om duidelijk grenzen aan te kunnen geven.

Dat zou iedereen wel goed doen maar ga niet naast je schoenen lopen.

Weet wanneer genoeg ook daadwerkelijk genoeg is.

Ga bij jezelf na waar jij tevreden mee bent.

Ik vier mijn vrijheid met volle teugen, met vrije adem, door mijn voorouders geschonken. Het is mij zó kostbaar en ik zal tot in den dode hen blijven danken, eren en gedenken hiervoor. Méér dan tevreden, tussen de muren in mijn klein maar fijne appartement, met mijn contente solidariteit in vrijheid, met overweldigende emoties die eindelijk tevoorschijn mogen komen. Goodbye, wizard behind the curtain, in your fake Emerald city. Ik geniet overheerlijk van mijn alleen tijd, in combinatie met (ontiegelijk veel) boeken, overdenken van de realiteit, oude en nieuwe melodieën, creëren van kunst op papier en rijmende wijsheid op het internet. Als het mogelijk was dan woonde ik in een hutje op de hei, ver weg van alles en iedereen, zodat ik kan genieten van de kille stilte. Het leven in het nu. Vrij zijn, doen en denken, met een bordje in de tuin “get off my lawn”.

Vloeken en schreeuwen waar niemand me kan horen, naakt dansen onder het maanlicht, slapen tussen het mos en de heidebloemen. Samensmelten met de natuur en langzaam verdwijnen in het niets hoeven te zijn.

Een keizerrijk heb ik al gehad, mogen ervaren in alle glorie, in pieken en dalen, nationaal en internationaal, samen en met eigen handen opgebouwd. Als magazijnbeheerder, order picker, inkoper, meubel hersteller, kleuren op het oog menger, grafisch ontwerper, verkoper, administratief medewerker, leidster, eigenlijk alles in één. Wat wil je met een familie bedrijf. Het werd me veel te veel, ondanks dat ik zoveel geluk en plezier vond in wat ik deed. Én ik was er nog goed in ook. Deze baan was me letterlijk op het lijf geschreven want ik woog op het laatste nog 45 kg. Wanneer is genoeg dan ook daadwerkelijk genoeg. Zonder vrijheid, maar wel de pentakels. Geen tijd om te genieten van mijn gezin maar wel netwerk connecties.

In de occulte symboliek van de Tarot zou het opper-paar de keizer en de keizerin zijn. Vurig en liefdevol zoals Ram en de planeet Venus, oorlog en verleidelijkheid, structuur en creatie. Dat is geen romantiek maar een werkelijk keizerrijk. Zij gaan nergens achterna, zij commanderen respect. De tronen waar zij statig op plaatsnemen zijn gekerfd uit chaos en trauma, gekroond in goud en parels. Zij zullen nimmer buigen, maar werelden bouwen en samen het lot verbinden.

De werkelijke essentie van manifesteren. Maar eigenlijk ook niet, het is gewoon doen, niet achtervolgen en ook niet aantrekken maar verwachten dat het zo gaat gebeuren zoals het moet zijn. Zij stappen zelf in de tijdlijn die al klaarstaat in het paradigma van oneindige dimensies. Welke tijdlijn ga jij eisen? Zonder wil, zonder inzet, zonder chaos, ga je niks vanzelf bereiken. Het gaat niet zomaar in je schoot vallen. Zonder je schaduw aankijken zal je niet tot bezieling komen. Manifesteren op miraculeuze wijzen en co creëren met het universum, samen en alleen. Door hardop te wensen wat je wilt, en hen die voor ons zijn gegaan te danken. Dankjewel en alsjeblieft, vergeet die niet erbij te vermelden. Zoals de natuur zelf zijn weg zal ondervinden zodra het zaad zal kiemen die jij zelf plant zal je samen werken met het universum om in de juiste tijdlijn te stappen die jij verwacht. Wat is dan hetgeen wat je precies verwacht en wilt uit dit leven? Brengt al het geld en materialisme in de wereld dan ook het geluk met zich mee? Kan jij schijnen zonder daadwerkelijk gezien te worden voor wie jij eigenlijk bent? Ben je mooi en hip genoeg, of wil je liever je kennis en je ziel laten zien? Wie geeft je dan die verzorgende en hartstochtelijke liefde, als je helemaal alleen bent?Heeft je oog altijd iets nieuws op het spoor gezien om te ontdekken, iets wat je nog niet eerder hebt gehad, puur voor de ervaring? Zou dat in de weg mogen staan van pure liefde en geluk, wanneer is genoeg dan daadwerkelijk genoeg voor jou? Of ben je misschien wel content, met het minimale van het minimale, alleen de vrije adem die jouw geschonken is. Waar pijn, verdriet en woede samengesmolten werden tot een bundeltje hartstochtelijke liefde, om wederom, weer op zoek te gaan naar genoeg, waardering, erkenning en wat nog meer… Wel content met de oorverdovende stilte, in rust en vrede, tussen de elementen van de aarde en het universum, om samen te smelten tot één geheel, het sterrenstof in onze aderen en de sterrenhemel, om vervolgens weer neer te dalen als een vallende ster of zure regen. Want dat, is de circle of life. Eigenlijk zijn we allemaal een milieu vriendelijk project van het universum, recycling van lichaam en geest. Van vergeten historie en verzonnen toekomst. Van feiten en meningen. Van gedachten en herdenken. Van eicel tot architect en alchemist van het leven en de dood. Alles en eigenlijk helemaal niks. Dus kies correct en content, blijf je gevangen of ga je werkelijk leven, weet wanneer genoeg ook echt,

genoeg is.

Magical miraculous manifesting circus

It often feels oppressive. Sometimes suffocating.

A fantastic dilemma, between daydreams and nightmares.

As a single mother, to make do with the strength, patience, and love I still have left.

More than enough, and actually infinite.

I've made myself the philosopher's stone.

A jack of all trades, perhaps a little egocentric, but it's honest and true.

Why shouldn't a healthy dose of ego be missing here, to be able to clearly set boundaries?

That would be good for everyone, but don't get too carried away.

Know when enough is actually enough.

Determine what you're satisfied with. I celebrate my freedom to the fullest, with free breath, given by my ancestors. It is so precious to me, and I will continue to thank, honor, and remember them for this until I die.

More than content, between the walls of my small but lovely apartment, with my contented solidarity in freedom, with overwhelming emotions that are finally allowed to surface.

Goodbye, wizard behind the curtain, in your fake Emerald City.

I thoroughly enjoy my alone time, combined with (an awful lot of) books, contemplating reality, old and new melodies, creating art on paper, and rhyming wisdom online.

If it were possible, I would live in a hut on the heath, far away from everything and everyone, so I could savor the chilly silence.

Living in the now. Being free, doing, and thinking, with a sign in the garden saying "get off my lawn."

Cursing and shouting where no one can hear me, dancing naked under the moonlight, sleeping among the moss and heather flowers. Merging with nature and slowly disappearing into nothingness. I've already had an empire, experienced it in all its glory, through peaks and valleys, nationally and internationally, built together and with my own hands.

As a warehouse manager, order picker, buyer, furniture repairer, color-by-eye mixer, graphic designer, salesperson, administrative assistant, leader—basically everything in one.

What do you expect from a family business?

It became far too much for me, despite finding so much happiness and joy in what I did.

And I was good at it, too.

This job was literally tailor-made for me, because at the end I still weighed 45 kg. When is enough truly enough?

Without freedom, but with the pentacles.

No time to enjoy my family, but with network connections. In the occult symbolism of the Tarot, the supreme couple is said to be the Emperor and Empress.

Fiery and loving like Aries and the planet Venus, war and seduction, structure and creation.

That is not romance but a true empire.

They pursue nothing; they command respect.

The thrones they sit upon stately are carved from chaos and trauma, crowned in gold and pearls.

They will never bow down, but build worlds and together bind destiny.

The true essence of manifesting.

But actually, it's not; it's simply doing, not chasing, nor attracting, but expecting things to happen as they should.

They step into the timeline themselves, already established in the paradigm of infinite dimensions.

Which timeline will you demand?

Without will, without effort, without chaos, you will achieve nothing automatically.

It won't just fall into your lap. Without facing your shadow, you will not find inspiration.

Manifest in miraculous ways and co-create with the universe, together and alone.

By wishing out loud what you want and thanking those who have gone before us.

Thank you, and please, don't forget to mention it.

Just as nature itself will find its way, once the seed you plant germinates, you will work together with the universe to step into the correct timeline you expect. What exactly is it that you expect and want from this life?

Does all the money and materialism in the world also bring happiness?

Can you shine without being truly seen for who you truly are?

Are you beautiful and hip enough, or would you rather show your knowledge and your soul?

Who will give you that nurturing and passionate love when you are completely alone? Has your eye always wandered and spotted something new to discover, something you haven't had before, purely for the experience? Should that stand in the way of pure love and happiness, when is enough truly enough for you?

Or perhaps you are content with the bare minimum, just the free breath that has been given to you.

Where pain, sorrow, and anger melted into a bundle of passionate love, to once again, once again, search for enough, appreciation, recognition, and what else…

Content with the deafening silence, in peace and quiet, between the elements of the earth and the universe, to merge into one, the stardust in our veins and the starry sky, only to descend again like a shooting star or acid rain.

Because that is the circle of life.

In fact, we are all an environmentally friendly project of the universe, recycling body and mind.

Of forgotten history and imagined future.

Of facts and opinions.

Of thoughts and remembrance.

From egg cell to architect and alchemist of life and death.

Everything and, in fact, nothing at all.

So choose wisely and contently.

Whether you remain captive or truly live,

know when enough is truly enough.