Hoofdstuk 3 - Door de bomen het sprookjesbos niet meer zien

Click here for the English version

De wind zal altijd blijven waaien, de regen zal altijd blijven gieten, de zon zal wederom weer schijnen, zodat ik in alle momenten van mijn leven kan blijven genieten. De weg richting heling, verheldering, kalmte en veiligheid duurde soms naar mijn gevoel te lang en heb ik gaandeweg ontzettend veel geduld weten te creëren. Stap voor stap.. kan ik mezelf herkennen en erkennen in alle misstappen en vergissingen maar ook in alle mijlpalen die ik heb overwonnen en heb doorstaan.

Een hoog gevoeligheid voor geluiden, het ritme van de natuur met eb en vloed, de zon en de maan, voor visioenen met wat mogelijk was, bleek niet de uiteindelijke conclusie te zijn, maar een waarschuwing. De communicatie tussen mij en de dood was geen toeval. Het was een resultaat van realisatie, de confusie tussen slachtoffer en dader, om het leven wél te doorstaan, en mezelf en hopelijk anderen om mij heen, te erkennen. Je mag er zijn, precies goed zoals je bent, ja ik ben zo trots op je hoe je het hebt gedaan, laat andere meningen je niet van je pad afslaan. Zo´n groot verlangen naar de erkenning.. hield me standvastig vast op een plek waar ik alles diep mocht voelen, zoals ik altijd al had gedaan. Waar ik mijn vervloekte bloed door mijn vaten voelde stromen, met een ondraagbare pijn en genadeloos verdriet, de moed die me overeind hield in de nachten waar ik liever een einde zou maken aan mijn aardse bestaan, want wie heeft mij nu nog nodig? De maan kwam elke nacht langs mijn raam, als een stille getuige. Ze zei niets, zoals ik ook altijd had gedaan. Haar licht tekende de contouren van iets ouds, iets dat wachtte in mij. Geen monster, geen heldin maar iets ertussenin. Iets dat nog niet wist hoe te leven maar allang wakker was. Na de geboorte van mijn eerste kind, voelde ik weer een synchroniciteit met het leven. Het leek even geen droom meer te zijn want ik leefde van moment tot moment en kon genieten van de allerkleinste en fijnste dingen. We waren één, als twee handen op één buik. Ik mocht voelen en beleven, genieten en vergeven, liefdevol houden van en genezen. Ik mocht het kleine meisje in mij erkennen. Verdriet mag samen gevoeld worden. Je hoeft niet weg te gaan want systemisch blijven we altijd verbonden, zelfs de dood kan daar geen verandering in teweeg brengen. Voor eeuwig, zal ik de moeder zijn van mijn allerliefste en onschuldige kind en mocht ik hem leren hoe te voelen en samen de prachtige momenten te delen, in overwinningen en nederlagen. Heb je angst of verdriet? Die mag er zijn lieve schat, maar samen gaan wij dat aan, je staat er niet alleen voor. Een onbekend en beangstigend gevoel, ja, maar jij hoeft niet mee te maken zoals ik dat heb ervaren want ik zal je nooit verstoten. De magie in mij kwam terug en het besef dat álles mogelijk is, was en is daar. Verdriet, angst, woede, kalmte en blijdschap zijn daar om in de volste essentie sámen te ervaren.

Het leven bestaat uit onnoemelijk veel leer processen en stappen die we ondergaan om uiteindelijk te ervaren, en diep te voelen dat alles een wonder is. Een goddelijk gebaar richting alles wat er al is, en wat er mag zijn en ooit nog gaat ontstaan. Dus laten we deze weg dan ook doorlopen met vallen en opstaan. De ene dag voor de ander. Elke minuut en seconde voorbij ligt alweer in het verleden en beginnen we opnieuw. Laten we de grootsheid even vergeten, alle ongemakken en waanzin. Begin opnieuw, zoals jij dat graag ziet, met alle verantwoordelijkheid die daarbij komt kijken. Zodat we weer samen de kans krijgen om te genieten, van eb en vloed, de zon en de maan, de regen en de wind, Alle legendes, verhalen, sprookjes en mythes, de verlangens die je had als klein kind. Jij bezit die magie, om het grote gedaante te verslaan, en te genieten van de ervaring om zo lang en gelukkig mogelijk te leven. Daar in het einde verschuilt een begin, wat er altijd al was en voortdurend is. Er is geen antwoord op elke vraag, vergeef elke onbenoemde excuses, enkel een ervaring van minuscuul wonderlijk geluk, we gaan samen laag voor laag, naar de wortel van het zaadje, naar de kern van de harde waarheid, en pakken het vertrouwen van het leven weer terug. Je werkt samen met de collisie van de kosmos, vergeet de vergissingen, het universum maakt geen fouten, laat het sterrenlicht in je schijnen, want zonder de diepte, bestaat de kans niet om erin te duiken.  

Schaduwspreuk In nachtzwarte stilte, waar sterren zwijgen, Dwaal ik langs vergeten paden. Mijn hart, een spiegel van oude plagen, Vervlochten in tijd, door niemand benaderd. Eenzaamheid kruipt als een mist door mijn bloed, een fluistering koud, een eeuwige metgezel, Ik roep naar de lucht, naar iets wat me voedt, maar krijg slechts een echo terug,van mijn eigen spel. Toen zag ik jou, een verboden vuur, Een ziel die straalt met verboden licht, De wereld verbood wat ons hart bezwoer, liefde die bloeit in het diepste zicht.

Magie hing in de lucht als een zilveren draad, Onzichtbaar geweven door eeuwenoud lot. Jouw aanraking brak mijn diep sluimerende slaap. maar de prijs was zwaar, de liefde was dood en niet meer daar.

Toch, in de duisternis blijf ik je zoeken, Mijn woorden, spreuken, mijn dromen gebeden, Jouw naam gegrift in mijn dagboeken, Een vloek een wonder, een liefde zonder reden.

Chapter 3 - Can't see the fairytale forest among the trees

The wind will always blow, the rain will always pour,

the sun will shine again, so that I can continue to enjoy every moment of my life.

The path toward healing, clarity, calm, and safety sometimes felt too long, and I gradually developed a tremendous amount of patience.

Step by step, I can recognize and acknowledge myself in all the missteps and mistakes, but also in all the milestones I have overcome and endured.

A high sensitivity to sounds, the rhythm of nature with its ebb and flow, the sun and the moon, to visions of what was possible, turned out not to be the ultimate conclusion, but a warning.

The communication between me and death was no coincidence.

It was a result of realization, the confusion between victim and perpetrator, to endure life and to acknowledge myself and hopefully others around me. You have the right to be here, exactly as you are. Yes, I'm so proud of how you did it. Don't let other opinions deter you from your path.

Such a great longing for recognition... held me steadfast in a place where I could feel everything deeply, as I always had.

Where I felt my cursed blood coursing through my veins, with unbearable pain and merciless sorrow, the courage that kept me going on nights when I would rather end my earthly existence, because who needs me now? The moon passed my window every night, a silent witness.

She said nothing, as I always had.

Her light traced the contours of something old, something waiting inside me.

Not a monster, not a heroine, but something in between.

Something that didn't yet know how to live but had long since awakened.

After the birth of my first child, I felt a synchronicity with life again.

For a moment, it no longer seemed like a dream, because I lived moment by moment and could savor the smallest and most beautiful things.

We were one, like two peas in a pod.

I was allowed to feel and experience, to enjoy and forgive, to love and heal. I was allowed to acknowledge the little girl inside me.

Grief can be felt together.

You don't have to leave, because systematically we always remain connected; even death can't change that. Forever, I will be the mother of my dearest and innocent child and I may teach him how to feel and share those beautiful moments together, in triumphs and defeats.

Are you afraid or sad? That's okay, my dear, but together we will face it; you are not alone.

An unknown and frightening feeling, yes, but you don't have to experience it the way I did, because I will never reject you.

The magic within me returned, and the realization that everything is possible was and is there.

Sadness, fear, anger, calm, and joy are there to be experienced together in their fullest essence.

Life consists of countless learning processes and steps we undergo to ultimately experience and deeply feel that everything is a miracle.

A divine gesture toward everything that already is, and may be, and will ever be. So let us walk this path with trial and error.

One day at a time.

Every minute and second that passes is already in the past, and we begin anew.

Let us forget the grandeur for a moment, all the discomfort and madness.

Begin anew, as you see fit, with all the responsibility that comes with it.

So that we can once again have the chance to enjoy together,

the ebb and flow, the sun and the moon, the rain and the wind,

all the legends, stories, fairy tales and myths,

the desires you had as a small child.

You possess that magic, to conquer the great and to savor the experience of living as long and happily as possible.

There in the end lies a beginning, which always was and always is.

There is no answer to every question,

forgive every unspoken excuse,

only an experience of minuscule, wondrous happiness,

we go together layer by layer,

to the root of the seed,

to the core of the hard truth,

and reclaim the trust of life.

You cooperate with the collision of the cosmos,

forget the mistakes,

the universe makes no mistakes,

let the starlight shine within you,

for without the depths,

there is no chance to dive in.

Shadow Spell

In pitch-black silence, where stars are silent,

I wander along forgotten paths.

My heart, a mirror of ancient plagues,

Entwined in time, touched by no one.

Loneliness creeps like a mist through my blood,

a cold whisper, an eternal companion,

I call to the sky, to something that nourishes me,

but receive only an echo in return, of my own play.

Then I saw you, a forbidden fire,

A soul that shines with forbidden light,

The world forbade what our hearts enchanted,

love that blossoms in the deepest sight.

Magic hung in the air like a silver thread,

Invisibly woven by ancient fate.

Your touch broke my deep, slumbering sleep.

But the price was heavy, love was dead and no longer there.

Still, in the darkness I keep searching for you,

My words, my spells, my dreams, my prayers,

Your name etched in my journals,

A curse, a miracle, a love without reason.